Ik zal spelen als oma. Ze heeft een scherp oog en een scherpe humor, en geen gevangene ontsnapt op haar horloge!

Oma's huis: geen ontsnapping

Terwijl de zon ondergaat en lange schaduwen over het oude houten huis werpt, zit oma in haar schommelstoel bij de open haard en klikt naalden ritmisch. Maar haar ogen, scherp als altijd, zijn niet alleen op haar breien. Ze weet dat er een gevangene in het huis is en ze staat niet op het punt om hem weg te laten glippen.

De gevangene, die denkt dat hij een rustig moment heeft gevonden om zijn ontsnapping te maken, tenen naar de achterdeur. Maar oma's hoorzitting is zo goed als altijd. Ze hoort het krak van de vloer en legt haar brei opzij met een wetende glimlach.

"Ergens gaan, jongeman?" Ze roept, haar stembedrijf maar vriendelijk.

De gevangene bevriest, overrompeld door de alertheid van de oude vrouw. Hij draait zich langzaam aan en probeert een excuus te bedenken, maar oma staat al op de been, verrassend try voor haar leeftijd.

"Nu, laten we dit nu niet moeilijker maken dan het moet zijn", zegt ze, haar ogen twinkelen met een mix van onheil en vastberadenheid. Ze gebaart naar de keuken. "Ik heb wat verse koekjes in de oven. Waarom kom je niet aan bij een kopje thee en een praatje? We kunnen erachter komen wat we vervolgens moeten doen."

De gevangene, die zich realiseert dat hij geen partij is voor oma's charme en snel denken, volgt haar met tegenzin naar de keuken. Terwijl ze gaan zitten met thee en koekjes, houdt oma een vriendelijk maar waakzaam in de gaten en zorgt ervoor dat hij blijft zitten totdat er hulp aankomt.

Met haar warme glimlach en onverzettelijke waakzaamheid, zorgt oma ervoor dat de gevangene blijft precies waar hij thuishoort - veilig in haar huis, totdat de autoriteiten hem komen meenemen.