W tym artykule bada wyjątkowy i trwały wpływ Davida Lyncha na kino. Zaczyna się od podkreślenia kluczowej sceny z Twin Peaks , pokazując zdolność Lyncha do przedstawienia niepokojących prądów pod przyziemnością. Artykuł przedstawia następnie termin „Lynchian”, definiujący go jako niepokojącą, podobną do snów jakości, która przenika pracę Lyncha, czyniąc go natychmiast rozpoznawalnym, a jednocześnie przeciwstawiając się łatwej kategoryzacji.

Utwór zagłębia się w różnorodną filmografię Lyncha, kontrastując pozornie konwencjonalnego The Elephant Man z surrealistycznym koszmarem Eraserhead . Omawia Twin Peaks: The Return , podkreślając bunt konwencji Hollywood Lyncha i jego niezachwiane zaangażowanie w jego wyjątkową wizję. Artykuł analizuje również Dune , uznając swoją niespokojną produkcję, ale podkreślając jego wyraźnie lynchian.

Autor zastanawia się nad wpływem Lyncha, zwracając uwagę na ponadczasową jakość swojej pracy i jej zdolność do rezonansowania w pokoleniach. Omówiono wpływ niepokojącego zestawienia Blue Velvet Americana i Dark Underbelly, podkreślając surrealizm i niekonwencjonalne uziemienie w jego filmach. Ankieta zaprasza czytelników do podzielenia się swoim ulubionym filmem Lynch.

Artykuł kończy się pozycjonowaniem Lyncha jako kluczowej postaci, oznaczając koniec epoki. Podkreśla jego trwały wpływ na współczesnych twórców filmowych, widoczny w pracach takich jak Widziałem glow telewizyjnego , homar , latarnia morska , Midsommar , następuje , Under the Silver Lake , Saltburn , Donnie Darko , Miłość leży krwawienie , a nawet aspekty wczesnej pracy Denisa Villeneuve'a. Artykuł ostatecznie świętuje dziedzictwo Lyncha, zachęcając widzów do dalszego poszukiwania elementów „lynchian” ukrytych pod powierzchnią codziennego życia i filmu.