กฎของศาลยุติธรรมแห่งสหภาพยุโรป: เกมที่ดาวน์โหลดสามารถขายต่อได้อย่างถูกกฎหมาย

ศาลยุติธรรมแห่งยุโรปตัดสินว่าผู้บริโภคสามารถขายต่อเกมและซอฟต์แวร์ที่ซื้อและดาวน์โหลดก่อนหน้านี้ได้อย่างถูกกฎหมาย แม้ว่าจะมีข้อตกลงสิทธิ์การใช้งานสำหรับผู้ใช้ปลายทาง (EULA) ก็ตาม บทความนี้จะอธิบายการตัดสินนี้โดยละเอียด <> <>

ศาลยุติธรรมแห่งสหภาพยุโรปอนุมัติการขายต่อเกมที่ดาวน์โหลดได้

“หลักความอ่อนล้า” และขอบเขตลิขสิทธิ์

ผู้บริโภคสามารถขายต่อเกมและซอฟต์แวร์ที่ดาวน์โหลดได้ที่พวกเขาซื้อและเล่นก่อนหน้านี้ได้อย่างถูกกฎหมาย ศาลยุติธรรมแห่งสหภาพยุโรปได้ตัดสิน การตัดสินใจดังกล่าวเกิดจากข้อพิพาททางกฎหมายระหว่างผู้จัดจำหน่ายซอฟต์แวร์ UsedSoft และผู้พัฒนา Oracle ในศาลเยอรมัน <> หลักการที่ศาลกำหนดคือหลักการของการหมดสิทธิ์ในการแจกจ่าย (หลักการการหมดลิขสิทธิ์₁) ซึ่งหมายความว่าสิทธิ์ในการเผยแพร่จะหมดลงเมื่อผู้ถือลิขสิทธิ์ขายสำเนาและให้สิทธิ์แก่ลูกค้าในการใช้สำเนานั้นอย่างไม่มีกำหนด เพื่อให้สามารถขายต่อได้ <> การตัดสินใจนี้ใช้กับผู้บริโภคในประเทศสมาชิกของสหภาพยุโรป และครอบคลุมเกมที่มีให้บริการผ่านแพลตฟอร์ม เช่น Steam, GOG และ Epic Games ผู้ซื้อเดิมมีสิทธิที่จะขายใบอนุญาตให้กับเกม โดยอนุญาตให้ผู้อื่น ("ผู้ซื้อ") สามารถดาวน์โหลดเกมจากเว็บไซต์ของผู้จัดพิมพ์ได้ <>

ในทางปฏิบัติ กระบวนการอาจเป็นดังนี้: ผู้ซื้อเดิมให้รหัสสำหรับลิขสิทธิ์เกม โดยให้สิทธิ์การเข้าถึงเมื่อมีการขาย/ขายต่อ อย่างไรก็ตาม การขาดตลาดหรือระบบการซื้อขายที่ชัดเจนทำให้เกิดความซับซ้อน และคำถามมากมายยังคงไม่ได้รับการแก้ไข <>

(1) "หลักคำสอนเรื่องลิขสิทธิ์หมดสิ้นจำกัดสิทธิทั่วไปของผู้ถือลิขสิทธิ์ในการควบคุมการเผยแพร่ผลงานของตน สิทธินั้นเรียกว่า 'หมด' เมื่อสำเนาของงานถูกขายพร้อมลิขสิทธิ์ ความยินยอมของผู้ถือ - ซึ่งหมายความว่าผู้ซื้อมีอิสระที่จะขายต่อสำเนาโดยที่เจ้าของสิทธิ์ไม่มีสิทธิ์คัดค้าน" (ผ่าน Lexology.com)

ผู้จัดพิมพ์รวมข้อกำหนดที่ไม่สามารถถ่ายโอนได้ในข้อตกลงผู้ใช้ แต่คำตัดสินนี้ล้มล้างข้อจำกัดดังกล่าวในประเทศสมาชิกสหภาพยุโรป แม้ว่าผู้บริโภคจะได้รับสิทธิ์ในการขายต่อ ข้อจำกัดก็คือผู้ที่ขายเกมดิจิทัลไม่สามารถเล่นเกมดังกล่าวต่อไปได้ <>

อนุญาตให้คัดลอกที่จำเป็นสำหรับการใช้โปรแกรม

เกี่ยวกับสิทธิในการทำซ้ำ ศาลชี้แจงว่าในขณะที่สิทธิในการจำหน่ายแต่เพียงผู้เดียวหมดลงแล้ว สิทธิในการทำซ้ำแต่เพียงผู้เดียวยังคงมีอยู่ แต่เป็น "ขึ้นอยู่กับการทำซ้ำที่จำเป็นสำหรับการใช้โดยผู้ซื้อที่ชอบด้วยกฎหมาย" กฎยังอนุญาตให้มีการทำสำเนาที่จำเป็นสำหรับวัตถุประสงค์ที่จำเป็นในการใช้โปรแกรม และไม่มีสัญญาใดสามารถป้องกันสิ่งนี้ได้ <> “ในกรณีนี้ ศาลตอบกลับว่าบุคคลใดก็ตามที่ได้รับสำเนาซึ่งสิทธิ์ในการเผยแพร่ของผู้ถือลิขสิทธิ์ถูกใช้จนหมดในเวลาต่อมา ถือเป็นผู้รับสำเนาโดยชอบด้วยกฎหมาย ดังนั้น เขาจึงสามารถดาวน์โหลดสำเนาลงในคอมพิวเตอร์ของเขาให้กับผู้ซื้อรายแรกได้ ขายให้กับเขา การดาวน์โหลดดังกล่าวจะต้องถือเป็นสำเนาของโปรแกรมคอมพิวเตอร์ ซึ่งจำเป็นเพื่อให้ผู้ซื้อรายใหม่สามารถใช้โปรแกรมตามวัตถุประสงค์ที่ตั้งใจไว้ได้" (จากกฎหมายลิขสิทธิ์ของสหภาพยุโรป: คำอธิบาย" (ฉบับพิมพ์ครั้งที่สองของ Elgar's Intellectual) ชุดทบทวนกฎหมายทรัพย์สิน)

เป็นที่น่าสังเกตว่าศาลตัดสินว่าสำเนาสำรองไม่สามารถขายต่อได้ ผู้ซื้อที่ถูกกฎหมายจะถูกจำกัดไม่ให้ขายสำเนาสำรองของโปรแกรมคอมพิวเตอร์ <> “ผู้ซื้อโปรแกรมคอมพิวเตอร์โดยชอบด้วยกฎหมายจะต้องไม่ขายต่อสำเนาสำรองของโปรแกรม” ซึ่งเป็นไปตามคำตัดสินของศาลยุติธรรมแห่งสหภาพยุโรป (CJEU) ในกรณีของ Aleksandrs Ranks & Jurijs Vasilevics v . ไมโครซอฟต์ คอร์ปอเรชั่น. <>