Ridley Scott's Lost Dune: onthullen een 40-jarig script

Deze week is veertig jaar geleden dat David Lynch's Dune in première ging. Aanvankelijk een kassa flop, is het sindsdien een toegewijde cult -aanhang gekregen. Dit staat in schril contrast met Denis Villeneuve's recente aanpassing op groot scherm van de klassieke roman van Frank Herbert. De betrokkenheid van Ridley Scott, voordat Lynch de regie -teugels nam, is grotendeels gehuld gebleven in mysterie - tot nu toe.

Dankzij de ontdekking van T.D. Nguyen van een 1 oktober-ontwerp van 133 pagina's 1980 in de Coleman Luck Archives aan het Wheaton College, hebben we nu toegang tot Rudy Wurlitzer's ( tweebaans Blacktop , Walker ) script voor Scott's verlaten Dune Project.

Na het succes van Alien , erfde Scott een tweedelig scenario van Herbert zelf --voetig voor het bronmateriaal maar cinematisch logisch. Scott selecteerde een handvol scènes en nam vervolgens Wurlitzer in dienst voor een volledige herschrijving. Net als de versies van Herbert en Villeneuve, werd dit opgevat als een tweedelig epos.

Wurlitzer beschreef het project als ongelooflijk uitdagend en verklaarde in een interview uit 1984 dat het structureren van het verhaal moeilijker was dan het schrijven van het script zelf. Hij beweerde dat terwijl ze trouw bleven aan de essentie van het boek, ze het verfijnden, waardoor een duidelijke gevoeligheid werd geïnfuseerd. Scott zelf bevestigde later de kwaliteit van het script tot totale film in 2021.

Verschillende factoren hebben bijgedragen aan de ineenstorting van het project: de dood van Scott's broer, zijn terughoudendheid om te filmen in Mexico (de eis van de Laurentiis), een ballonbudget van meer dan $ 50 miljoen en de allure van Filmways ' Blade Runner -project. Universal Executive Thom Mount noemde echter een gebrek aan unaniem enthousiasme voor het script van Wurlitzer als een cruciale factor.

Was het script een filmische mislukking, of gewoon te donker, gewelddadig en politiek geladen voor een mainstream publiek? Een gedetailleerde analyse van het script biedt inzichten in deze vraag. Terwijl Wurlitzer en Scott weigerden commentaar te geven op dit artikel, spreekt het script zelf boekdelen.

Een donkerdere Paul Atreides

Het script opent met een droomsequentie die apocalyptische legers weergeeft, waarbij Paulus 'bestemming wordt voorspeld. Scott's kenmerkende visuele dichtheid is duidelijk in beschrijvingen zoals "vogels en insecten worden een wervelende hysterie van beweging." Het script portretteert een zevenjarige Paul, met lang blond haar, ondergaat een proces van de dominee moeder. Hoewel de versie van Lynch beelden van een brandende hand bevatte, wordt dit gepresenteerd als een psychische ervaring in plaats van letterlijk.

De ondergang en politieke intriges van de keizer

Het script introduceert een cruciale wending: de dood van de keizer, die dient als de katalysator voor de gebeurtenissen die volgen. De begrafenis van de keizer, een mystiek spektakel, toont de keizer die communiceert door een medium, nalaten van arrakis aan Duke Leto. Het daaropvolgende aanbod van de Baron Harkonnen om de kruidenproductie te delen, afgewezen door Leto, weerspiegelt een beroemde lijn van Lynch's Dune : "Hij die het kruiden bestuurt, controleert het universum."

De Guild Navigator, een kruiden-mutte wezen, wordt gevisualiseerd als een humanoïde figuur die in een transparante container zweeft. De methode van de navigator om de cursus van de Heighliner te plotten door middel van muzikale intonaties aan "Engineers" die Scott's Prometheus subtiel voorafschaduwt.

Een grimmiger arrakis

De aankomst van de Atreides op Arrakis toont een middeleeuwse esthetiek, met een focus op zwaarden en feodale gebruiken. De ecologische impact van het oogsten van kruiden wordt benadrukt door ontlangene wezens en benadrukt de verwoeste toestand van de planeet. Het script toont Arakeen als een smerige stad met grimmige klasverschillen, die inspiratie haalt uit The Battle of Algiers .

Een nieuwe scène toont Paul en Duncan die zich bezighouden met een brutaal bargevecht, met als hoogtepunt Paul die een tegenstander doodt met een snelle keelstaking. Hun ontmoeting met Stilgar, gevolgd door Stilgar's onthoofding van een Harkonnen -agent, voegt een laag ruw geweld toe.

Het script heeft ook een teder moment tussen Jessica en de hertog, die hun conceptie van Alia expliciet weergeeft. De scène waarin Paul en Jessica "op elkaar liggen" terwijl hij een zandduin naar beneden glijdt, verwijst naar een diepere, potentieel verontrustende dynamiek. De openlijke incestueuze relatie die aanwezig is in eerdere concepten is hier echter afwezig.

De woestijn ontsnapping en fremen komen tegen

Paul en Jessica's Desert Escape is intens, met een crashlanding en een strijd om te overleven. De ontmoeting met de zandworm spiegelt de aanpassing van Villeneuve en toont Paul's onfeilbare moed. Het script beschrijft ook de functionaliteit van de stillsuit en benadrukt de levensonderhoudende eigenschappen.

Het duel met Jamis is brutaal en snel en vindt plaats in een gigantisch wormkarkas. Paul 'berouw na het doden van Jamis contrasteert met zijn meedogenloosheid. De Fremen -ceremonie en de acceptatie van Paul in de stamspiegelevenementen in Dune: Deel twee . Chani's acceptatie van Paul als haar nieuwe partner, na de dood van Jamis, is een aanzienlijk afwijking van het bronmateriaal.

Het water van de levensceremonie

Het script culmineert in een water van levensceremonie onder leiding van een gender-buigende sjamaan, vergezeld door een epileptische begeleider. Er ontstaat een gigantische zandworm en culmineert in de schepping van het water van de dood. Jessica, nadat hij het water van het leven heeft verteerd, verkondigt zichzelf de nieuwe dominee moeder. Het script eindigt met Paul, Jessica en Chani die voor de Fremen staan ​​als een nieuwe koninklijke familie, waardoor het toneel is voor toekomstige conflicten.

Een gedurfde maar controversieel visioen

Hoewel het script aanzienlijk afwijkt van het werk van Herbert, biedt het een uniek perspectief, met de nadruk op ecologische zorgen en politieke intriges. De grimdark -toon en volwassen thema's van het script hebben waarschijnlijk bijgedragen aan de afwijzing ervan. De weergave van Paul als een meedogenloze, ambitieuze leider, in plaats van een terughoudende held, is een belangrijke afwijking van andere aanpassingen.

De erfenis van Scott en Wurlitzer's Dune omvat H.R. Giger's opvallende zandwormontwerp en Harkonnen -meubels gemaakt van skeletten. Vittorio Storaro, aanvankelijk gepland als cinematograaf, werkte later aan de 2000 Sci-Fi Channel Miniseries. De thema's van het script van milieubederf, fascisme en het ontwaken van slapers blijven vandaag opvallend relevant. Misschien zal een andere filmmaker in de toekomst deze gedurfde, ecologisch gerichte visie van het meesterwerk van Frank Herbert opnieuw bekijken.