Ridley Scott's Lost Dune: odsłonięcie 40-letniego scenariusza

W tym tygodniu wyznacza czterdzieści lat od premiery Davida Lyncha Dune . Początkowo flop kasowy, odkąd zdobył oddany kult. Jest to wyraźne kontrast z niedawną adaptacją Denis Villeneuve do klasycznej powieści Franka Herberta. Zaangażowanie Ridleya Scotta, zanim Lynch wziął wodze reżyserskie, pozostało w dużej mierze spowiadanie tajemnicą - do tej pory.

Dzięki odkryciu przez T.D. Nguyena 133-stronicowego szkicu z października 1980 r. W archiwach Coleman Luck w Wheaton College, mamy teraz dostęp do skryptu Rudy'ego Wurlitzera ( dwupasmowy blacktop , Walker ) dla projektu Scotta porzuconej wydmy .

Po sukcesie Alien Scott odziedziczył dwuczęściowy scenariusz samego Herberta-pełnego materiału źródłowego, ale kinematycznie nieporęcznego. Scott wybrał garść scen, a następnie zaciągnął Wurlitzera do pełnego przepisania. Podobnie jak wersje Herberta i Villeneuve, było to pomyślane jako dwuczęściowe epickie.

Wurlitzer określił ten projekt jako niezwykle trudny, stwierdzając w wywiadzie z 1984 roku, że struktura narracji była bardziej uciążliwa niż pisanie samego scenariusza. Utrzymał, że chociaż pozostali wierni esencji książki, udoskonalili ją, wypełniając wyraźną wrażliwość. Sam Scott później potwierdził jakość scenariusza do Total Film w 2021 r.

Kilka czynników przyczyniło się do upadku projektu: śmierć brata Scotta, jego niechęć do filmu w Meksyku (żądanie De Laurentiis), budżet balonowy przekraczający 50 milionów dolarów, a także projekt Filmways 'Blade Runner *. Jednak Universal Executive Thom Mount zacytował brak jednomyślnego entuzjazmu dla scenariusza Wurlitzera jako kluczowego czynnika.

Czy scenariusz był kinematyczną porażką, czy po prostu zbyt mroczną, brutalną i politycznie oskarżoną o główne publiczność? Szczegółowa analiza skryptu oferuje wgląd w to pytanie. Podczas gdy Wurlitzer i Scott odmówili komentarza do tego artykułu, sam skrypt mówi.

Ciemniejszy Paul Atreides

Skrypt rozpoczyna się sekwencją snów przedstawiającą apokaliptyczne armie, zapowiada się przeznaczenie Pawła. Charakterystyczna gęstość wizualna Scotta jest widoczna w opisach takich jak „ptaki i owady stają się wirującą histerią ruchu”. Scenariusz przedstawia siedmioletniego Pawła z długimi blond włosami, przechodząc próbę przez wielebnego matki. Podczas gdy wersja Lyncha zawierała obrazy płonącej dłoni, jest to prezentowane raczej jako doświadczenie psychiczne niż dosłowne.

Śmierć cesarza i intryga polityczna

Skrypt wprowadza kluczowy zwrot akcji: śmierć cesarza, która służy jako katalizator następujących wydarzeń. Pogrzeb cesarza, mistyczny spektakl, przedstawia cesarza przekazującego średnio, zapisując Arrakis do księcia Leto. Kolejna oferta Barona Harkonnena polegająca na dzieleniu się produkcją przypraw, odrzuconą przez Leto, przypomina słynną linię Lyncha Dune : „Ten, kto kontroluje przyprawę kontroluje wszechświat”.

Nawigator gildii, stworzenie zbitowane w przyprawie, jest wizualizowane jako postać humanoidalna unosząca się w przezroczystym pojemniku. Metoda nawigatora wykreślenia kursu Heighlinera poprzez muzyczne intonacje do „inżynierów” subtelnie zapowiada Prometeusza Scotta .

Grittar Arrakis

Przybycie Atreidesa na Arrakis pokazuje średniowieczną estetykę, koncentrując się na mieczach i feudalnych zwyczajach. Ekologiczny wpływ zbioru przypraw jest podkreślony przez wycięte stworzenia, podkreślając spustoszony stan planety. Skrypt przedstawia Arakeen jako spalidowe miasto z różnicami klasy, czerpiąc inspirację z bitwy o Algiers .

Nowa scena przedstawia Paula i Duncana, którzy angażują się w brutalną walkę barową, której kulminacją Paul zabił przeciwnika szybkim uderzeniem w gardło. Ich spotkanie ze Stilgarem, a następnie dekapitację agenta Harkonnena Stilgara, dodaje warstwę surowej przemocy.

Skrypt zawiera również delikatny moment między Jessicą a księciem, wyraźnie przedstawiając ich koncepcję Alii. Scena, w której Paul i Jessica „leżą na siebie”, jednocześnie zsuwając się po wydmieniu, wskazuje na głębszą, potencjalnie niepokojącą dynamikę. Jednak nieobecny jest jednak jawny kazirodczy związek obecny we wcześniejszych projektach.

Escape pustyni i spotykają się Frema

Pustynna ucieczka Paula i Jessiki jest intensywna, obejmująca lądowanie i walka o przetrwanie. Spotkanie z Sandworm odzwierciedla adaptację Villeneuve, pokazując niezachwianą odwagę Paula. Skrypt opisuje również funkcjonalność StillSitu, podkreślając jego właściwości podtrzymujące życie.

Pojedynek z Jamis jest brutalny i szybki, który odbywa się w gigantycznej zwłce robaków. Wyrzuty sumienia Pawła po zabiciu Jamisa kontrastuje z jego bezwzględnością. Ceremonia Fremen i akceptacja Pawła do plemię, odzwierciedlają wydarzenia w Dune: Część druga . Akceptacja Pawła przez Chani jako nowego partnera po śmierci Jamisa jest znaczącym odejściem od materiału źródłowego.

Ceremonia wody życiowej

Scenariusz kończy się ceremonią wody życiowej prowadzonej przez szamana z płciową, w towarzystwie padaczkowego towarzysza. Pojawia się gigantyczne kanapki, którego kulminacją jest tworzenie wody śmierci. Jessica, pochłaniając wodę życia, ogłasza się nową wielebną matką. Scenariusz kończy się na Paul, Jessice i Chani stoją przed Fremeną jako nowa rodzina królewska, przygotowując scenę przyszłych konfliktów.

Odważna, ale kontrowersyjna wizja

Podczas gdy scenariusz znacznie odbiega od pracy Herberta, oferuje wyjątkową perspektywę, podkreślając obawy ekologiczne i intrygi polityczne. Grimdark ton scenariusza i tematy dorosłych prawdopodobnie przyczyniły się do jego odrzucenia. Przedstawienie Pawła jako bezwzględnego, ambitnego przywódcy, a nie niechętnego bohatera, jest znaczącym odejściem od innych adaptacji.

Dziedzictwo Scotta i Wurlitzera Dune obejmuje uderzającego projektu piaskowców H.R. Gigera i meble Harkonnen wykonane ze szkieletów. Vittorio Storaro, początkowo zaplanowany na kinematograf, później pracował nad miniserialem kanału science fiction 2000. Tematy scenariusza rozkładu środowiska, faszyzmu i przebudzenia podkładów pozostają dziś uderzająco istotne. Być może w przyszłości inny filmowiec ponownie odwiedzi tę odważną, ekologicznie skoncentrowaną wizję arcydzieła Franka Herberta.