Toen ik ging zitten om het nieuwste project van ontwikkelaar MercurySteam, Blades of Fire , te spelen, verwachtte ik dat iets dat doet denken aan Castlevania van de studio: Lords of Shadow Games, misschien bijgewerkt met de moderne stijl van God of War . Een uur in het spel merkte ik echter dat ik ondergedompeld was in een zielsachtige ervaring, waar de focus rechtop lag op wapenstatistieken in plaats van traditionele RPG -karakterontwikkeling. Tegen het einde van mijn hands-on sessie van drie uur werd het duidelijk dat Blades of Fire Treads bekende grond nog steeds een unieke en boeiende wending biedt aan het actie-avontuur genre.

Op het eerste gezicht lijkt Blades of Fire misschien een kloon van het werk van Sony Santa Monica, vooral met zijn donkere fantasie-setting, zware gevechten en een camera van een derde persoon die je dicht bij de actie houdt. De game deelt veel overeenkomsten met het Noorse tijdperk van de reis van Kratos, waaronder het verkennen van een kaart vol met bochtige paden en schatkisten, geholpen door een jonge metgezel die helpt bij het oplossen van puzzels. Samen zochten we een vrouw van de wildernis die in een huis woonde bovenop een gigantisch wezen. De game leent ook elementen uit de bibliotheek van FromSoftware, zoals aamvilvormige controlepunten die gezondheidsdrankjes en respawn-vijanden bijvullen wanneer ze op rusten. Hoewel deze elementen overdreven vertrouwd kunnen aanvoelen, slaagt Blades of Fire erin zijn eigen pad te snijden.

De wereld van de game roept een nostalgische fantasie-sfeer uit de jaren 80 op, waar personages als Conan de barbaar in zijn gespierde soldaten zouden passen, en bizarre vijanden zoals orangutan-achtige wezens op bamboe pogo-sticks zouden niet misplaatst zijn in het labyyrde van Jim Henson. Het verhaal heeft ook een retro -gevoel, met een boze koningin die staal in steen verandert, en jij, zoals Aran de Lira, een smid -halfgod, belast met het verslaan van haar om het metaal van de wereld te herstellen. Hoewel het verhaal en de personages misschien niet bijzonder meeslepend zijn, denkend aan vele vergeten Xbox 360 ERA -verhalen, schitteren de mechanische innovaties van de game helder.

Vuurbladen beschikt over een gevechtssysteem gecentreerd rond directionele aanvallen, met behulp van elke gezichtsknop op de controller. Op een PlayStation -pad, bijvoorbeeld, richt Triangle op het hoofd, kruist de romp, terwijl vierkant en cirkel naar links en rechts veegt. Door de houding van een vijand zorgvuldig te lezen, kunt u hun verdediging doorbreken. Een soldaat die hun gezicht beschermt, kan bijvoorbeeld worden verslagen door laag te richten en hun darmen te slaan, wat resulteert in een bevredigend visceraal gevecht met bloedpaden die uit wonden barsten.

Het systeem blinkt echt uit tijdens baasgevechten, zoals de eerste grote ontmoeting van de demo met een kwijlende trol. Deze trol heeft een tweede gezondheidsbalk die alleen kan worden beschadigd na het uiteenvallen ervan, waarbij de ledemaat wordt verwijderd bepaald door uw aanvalshoek. Je kunt zelfs het hele gezicht van de trol afsnijden, waardoor het blind en zwaaiend blijft totdat het zijn ogen heeft.

Wapens in brandbladen vereisen aanzienlijke aandacht, omdat ze saai zijn met gebruik, waardoor schade in de loop van de tijd wordt verminderd. U moet een slijpsteen- of schakel van houding gebruiken, omdat de rand en de punt onafhankelijk van de punt slijten. Wanneer een wapen verbrijzelt, kun je het repareren op een aambeeldcontrolepunt of smelten om opnieuw te knutselen, wat leidt tot de meest innovatieve functie van de game: The Forge.

Het Forge -systeem is uitgebreid, beginnend met het kiezen van een basiswapensjabloon die Aran schetst op een schoolbord. Vervolgens past en wijzigt het ontwerp aan en past elementen aan, zoals de lengte van de paal van een speer of de vorm van zijn kop, die de statistieken en het uithoudingsvereisten van het wapen beïnvloedt. Zodra uw ontwerp is voltooid, hamert u fysiek het metaal op een aambeeld uit via een betrokken minigame, met als doel een gebogen lijn met verticale balken te matchen om het staal te voorkomen. Uw prestaties worden beoordeeld met sterren en bepaalt hoe vaak u het wapen kunt repareren voordat het permanent breekt.

Hoewel het Forge -concept intrigerend is en een vaardigheidselement in het knutselen introduceert, kan de minigame frustrerend stomp zijn. Een duidelijkere verbinding tussen hameraanvallen en de resulterende metaalvorm, of een betere tutorial, kan deze functie aanzienlijk verbeteren.

De visie van MercurySteam voor Blades of Fire reikt verder dan de demo, gericht op een reis van 60-70 uur waar spelers diepe gehechtheden vormen aan hun gemaakte wapens. Terwijl je verkent en nieuwe metalen vindt, kun je je wapens opnieuw ontstaan ​​om hun eigenschappen te verbeteren, waardoor ze geschikt blijven voor nieuwe uitdagingen. Het doodssysteem benadrukt deze band verder, terwijl je je wapen laat vallen bij de nederlaag en het van de wereld moet herstellen.

De invloed van Dark Souls en zijn broers en zussen is duidelijk in Blades of Fire , als gevolg van de impact van Software op actiegames en MercurySteam's connectie met Blade of Darkness , een voorloper van de Souls -serie. Vuurbladen overstijgt deze invloeden echter en herinterpreteer gevestigde systemen opnieuw in een unieke mix van ideeën.

Ondanks enige zorgen over de generieke donkere fantasie -setting van de game en het potentiële gebrek aan variëteit, is de diepte van de relatie tussen je vervalste messen en de vijanden waarmee je wordt geconfronteerd, dwingend. In een tijdperk waarin complexe games zoals Elden Ring en Monster Hunter mainstream hits zijn geworden, heeft Blades of Fire het potentieel om iets te bieden dat echt fascineert voor de gaminggemeenschap.

Bladen van vuurschermen

9 afbeeldingen