Na slechts drie uur met *Mario Kart World *, begin ik het gevoel te hebben dat het spel echt moet worden genoemd *Mario Kart Knockout Tour *. De nieuwe laatstelijke racemodus is ontegenzeggelijk het hoogtepunt, het toevoegen van een opwindende laag spanning en chaos aan de reeds onvoorspelbare wereld van kartracen. Het is zo'n dwingende toevoeging dat het topfacturering verdient. Dat gezegd hebbende, Nintendo heeft ervoor gekozen om de Open World te promoten als de belangrijkste attractie voor deze Switch 2 -lanceringstitel - een interessante keuze gezien hoe lang fans hebben gewenst voor een Mario Kart -ervaring die verder gaat dan traditionele tracks. Helaas, na tijd in de open wereld uit de eerste hand te hebben doorgebracht, merkte ik dat ik meer teleurgesteld dan onder de indruk was.

Als we denken aan open-wereld racegames, is het vanzelfsprekend om ze te vergelijken met *Forza Horizon *. Playground Games heeft het genre praktisch opnieuw gedefinieerd, waardoor kritiek en zelfs Game of the Year Recognition is geworden. Elke inzending levert een prachtig vervaardigde wereld vol uitdaging, ontdekking en opwinding. Mijn ruwweg een half uur playthrough van * Mario Kart World * liet me daarentegen underwhelmed. De kaart kan groot zijn, maar het voelt hol - het verlichten van sfeer, boeiende inhoud en zinvolle dingen om te doen.

Veel van mijn tijd werd besteed aan het spennen over vlakke graslanden, woestijnen en ondiepe zeeën, op zoek naar iets -*alles* - om mee om te gaan. Er zijn P -schakelaaruitdagingen overal besprenkeld, die korte tijdsproeven activeren met muntenverzameling of checkpoint -runs. Hoewel aanvankelijk leuk, worden deze taken snel repetitief en vluchtig, zelden meer dan 10-15 seconden duren. Ze bieden weinig variatie of diepte, waardoor ik het gevoel had dat ik al uitgeput had wat de open wereld te bieden had voordat ze zelfs aan het oppervlak krabben. Ik hoop dat diepere verkenning verborgen verrassingen onthult, maar op basis van wat ik heb gespeeld, lijkt dat onwaarschijnlijk.

Het voltooien van deze uitdagingen beloont je met stickers voor je kart, wat leuk is, maar dat is ongeveer alles wat er is in termen van ontgrendeling. Het voelt vreemd dat progressie nog steeds zo zwaar afhankelijk is van Grand Prix -races wanneer de Open World zo'n perfecte gelegenheid biedt om zeldzame personages, karts of unieke items te verbergen. Natuurlijk zijn er nieuwe outfits te vinden door de restaurants van Yoshi te bezoeken die zich over de kaart verspreiden, maar diezelfde outfits zijn net zo toegankelijk tijdens reguliere races.

Dat gevoel van verwondering en ontdekking die je krijgt van het struikelen over verborgen schatten - zoals Barn vindt in *Forza Horizon * - is er gewoon niet. Die missies, waar je op voertuigen op zoek bent, zoals begraven schat, zijn enkele van mijn favoriete momenten in open-world racen. Als er niets soortgelijks bestaat in * Mario Kart World * (en mijn preview -evenement vertoonde er geen tekenen van), dan is het een gemiste kans. Vooral afkomstig uit een serie als *Super Mario *, die gedijt op geheimen en verrassingen. Het dichtste wat ik heb meegemaakt, was het vinden van een groene pijp die me gewoon 20 meter vooruit teleporteerde - geen verborgen gebieden, geen bonusuitdagingen, niets.

Het is dit schijnbare gebrek aan zinvolle progressie of substantiële activiteiten waardoor ik me vraagt ​​hoeveel tijd ik daadwerkelijk zal doorbrengen buiten de races. Peach Medallions bieden wel een uitdaging, waarbij het meesterschap van het slijpen van het spoor en de muurrijmechanica moet worden beheerd, maar nogmaals, ze ontgrendelen alleen stickers. Er is niets mis met de gameplay van Fun-for-Fun-Sake, maar ik zou graag een systeem zien waar deze verzamelobjecten kunnen worden gebruikt voor cosmetica of upgrades, vergelijkbaar met de maan-gebaseerde economie van *Super Mario Odyssey *.

Nintendo -serie Tier List

Nintendo -serie Tier List

Misschien ben ik net half dertig een chagrijnige volwassene geworden, maar ondanks mijn klachten moet ik erkennen dat jongere spelers en informele fans waarschijnlijk zullen genieten van het inzoomen door deze kleurrijke wereld, genieten van zijn levendige stranden en stadsgezichten. En ja, er was een moment-in de achterkant van een vrachtwagen, het nemen van controle-cappy-stijl en het door alles in het zicht ploegen-dat dat innerlijke kind opnieuw had geregeld en me herinnerde aan de kenmerkende charme van Nintendo. Maar deze momenten voelden zeldzaam en geïsoleerd in een anders lege speeltuin.

Er zijn andere esthetische accenten, zoals dynamisch weer, een dag/nachtcyclus en een soundtrack die verschuift met de omgeving, maar geen van deze heeft de gameplay -ervaring aanzienlijk toegevoegd. De open wereld dient echter wel een doel buiten de vrije zwerven. Het verbindt slim racebanen met elkaar samen, waardoor meer gevarieerde cursuscombinaties mogelijk zijn. Wat nog belangrijker is, is dat de nieuwe knock -outtour zonder deze niet zo spannend zou zijn. Kijken naar de racewind cross-country door meerdere biomen was opwindend-iets dat niet zo goed zou werken als het beperkt is tot herhaalde ronden op een enkel nummer. Dus hoewel de open wereld functionele waarde heeft, blijft de verkennende aantrekkingskracht beperkt.

Als je gratis rondreeft als een speelgoeddoos dan als een volledige open wereld, is er zeker wat charme te vinden. Ga gewoon niet in het verwachten van het soort meeslepende, uitgebreide ervaring die je zou kunnen vinden in titels als *Forza Horizon *of *Burnout Paradise * - vooral niet voor de prijs van $ 80. Aan het einde van de dag ligt de echte vreugde van * Mario Kart World * in het racen zelf. En met de nieuwe energie die wordt gebracht door de knock -outmodus, is dit misschien wel de meest opwindende inzending in de serie in jaren. Misschien is het tijd om de schijnwerpers te verplaatsen waar het hoort.